استئوآرتريت يكي از شايع ترين بيماري هاي مفاصل است كه جزء انواع التهابات مفصلي مزمن غيرعفوني محسوب مي شود. درد مهمترين علامت بيماري استئوآرتریت است كه با فعاليت مفصل و تحمل وزن، تشديد مي شود. ساير علائم مورد شكايت بيماران، سفتي مفصل، احساس بي ثباتي، محدوديت حركت و ناتواني تدريجي است. با توجه به مزمن شدن بيماري و ضرورت مصرف داروهاي شيميايي براي مدت طولاني، اين داروها عوارض قابل توجهي به بار مي آورند. استفاده از داروهاي ضد التهاب غير استروئيدي به دليل عوارض داخلي خصوصا مشكلات گوارشي، عوارض كليوي و ضد انعقادي، آنها بايد محدود بوده و با احتياط مصرف گردد. استفاده از داروهاي ضد درد موضعي به صورت پماد، کرم و ژل نظیر پیروکسیکام، دیکلوفناک و کاپساسین، به دليل مزمن بودن بيماري، روش درماني مناسب تري است و نتايج نسبتا قابل قبولي در كنترل درد بيماران همراه عوارض جزئي داشته اند. از آنجایی که استفاده از داروهای گیاهی به لحاظ اقتصادی با صرفه تر و به لحاظ اثر دارای انواع ترکیبات موثر بوده و نیز عارضه جانبی کمتری نسبت به داروهای شیمیایی دارند، در سالهای اخیر برای درمان این بیماری مورد توجه قرار گرفته اند. در مطالعات مختلف، گیاهان دارویی متعددی مانند جدوار خطایی، قسط، حب الغار، صعتر، مر، کندر، زرنباد، اگیر ترکی، پونه، روغن سوسن و روغن بادام تلخ به عنوان ضد درد معرفی شده اند. يكي از مواد تشكيل دهنده‌ي گیاهان این دارو اوژنول، از دسته داروهاي فنولي بوده كه خاصيت ضد دردي آن به اثبات رسيده و با توجه به شباهت ساختماني اوژنول با كاپساسين و اثر آگونيستي روي گابا و اثر آنتاگونيستي روي گيرنده گلوتامات، به نظر مي رسد كه تجويز آن، درد را مهار مي كند(1). پماد شفادرد بوعلی دارو (جدوار مرکب) حاوی روغن بادام تلخ، روغن سوسن، مر، پونه، کندر، مومیایی معدنی، قسط، صعتر، زرنباد، اگیر ترکی، حب الغار و جدوار خطایی بوده که جهت درمان دردهای مفصلی کاربرد دارد. در یک کارآزمایی بالینی دوسویه کور که به منظور مقایسه تاثیر پماد گیاهی شفادرد و پماد دیکلوفناک در بیماران مبتلا به استئوآرتريت زانو بر روی 93 بیمار انجام شد، بیماران با روش تصادفی سازی بلوکی به دو گروه پماد دیکلوفناک و پماد گیاهی شفا درد تقسیم شدند. دوره درمان بیماران 7 هفته و روزانه 3 نوبت به مقدار مالیدن یک بند انگشت از پمادها برای هر زانو بود. میزان درد، محدودیت حرکت و خشکی مفصل زانو و عملکرد روزانه در بیماران توسط پرسشنامه WOMAC در شروع و پایان مداخله سنجیده شد. نتایج نشان داد که میزان کاهش درد و خشکی مفصلی و بهبود عملکرد روزمره زندگی در گروه پماد شفادرد نسبت به پماد دیکلوفناک تفاوت معنی داری دارد(0.05>P)، به گونه ای که میزان بهبود علائم مخصوصا خشکی مفصلی در درمان با پماد شفادرد به طور واضح بیشتر از پماد دیکلوفناک بود.